Saturday 2 January 2016

Wig பிரச்சனை விக்கலை விட மோசமப்பா !!

நேற்று அந்த குன்று தோறும்  நிற்கும் குமரன் பெயர் கொண்ட டாக்டரை காணும் வரையில் அந்த சம்பவம் நினைவிற்கு வரவில்லை.

அவர் லேசாக தலையை சிலுப்பி சிரித்தவாறே வழியனுப்பும் போது வந்தது..எப்படி மறந்தாய் என.

அன்றைய சாயந்திரப்பொழுதும் கலகலப்பாக வழக்கம் போல குழந்தைகள் விளையாடப்பார்த்திருந்தது. எப்போதும் எதையே தொலைத்தும் அதைத்தேடிக்கொண்டும் இருக்கக்கூடிய பிஸியான நகர வாழ்க்கையிலிருந்து சற்றே நாட்களே ஓய்வுக்கொள்ளும் தூரத்தில் இருந்தக்குடியிருப்புப் பகுதி . அருகிலேயே பல தொழிற்சாலைகள் , அலுவலகங்கள் என்றிருந்ததால் சட்டென்று அவசரகால விஸிட்டுக்காக முக்கியப்பொறுப்பில் இருப்பவர்களுக்ஜான் முக்கி முனகி முன்னேறிக்கொண்டிருந்த குடியிருப்புப்பகுதி.

காலையில் கண் விழித்து வெளியே வந்து குட் மார்னிங் சொல்லும் இலங்கை செக்யூரிட்டி யும் கையில் டீயுடன் காரை ஸ்டார்ட் செய்யும் ஓமான் தம்பதிகளும் , இன்னுமா நீ பிரேக்ஃபாஸ்ட் சாப்பிடலை என்றப்படி வரும் பிலிப்பினோ பெண் நட்பும் இணைந்திருந்தக்காலம்.

அந்த மாலையில் வழக்கப்படி சைக்கிள் ஓட்டியும் , பந்துடன் குழந்தைகள் விளையாடியப்படி இருக்க , கூடவே அம்மாக்களும் விளையாட்டுகளில் பங்கேற்றும் , ஆங்காங்கே குழந்தைகளுக்கு துணையாக அமர்ந்துப்பேசியப்படியும் இருந்தோம்.

அன்று அலுவலகத்திலிருந்து சீக்கிரமே திரும்பிருந்தார் சோலங்கி.
குடும்பம் மும்பையில் இருக்க தான் மட்டும் மற்ற மூவருடன் கம்பெனிதந்த ஃப்ளாட்டில் தங்கியுருந்தார்.

எதிலும் காம்ப்ரமைஸ் செய்துக்கொள்ளாதவர் , செகண்ட்ஸ்களில் கிடைத்த கட்டில் சோபா என தனது அறைக்குள்ளே தனிக்குடித்தனம் நடத்தி வந்தவர் ,இளவயதில் மாடலிங் செய்தவர் என்பதும் , பேச்சில் வல்லவர் என்பதால் சேல்ஸ் ல் மேனேஜராக பணிபுரிந்து வந்தார்.

முதல் மாடியில் தங்கியிருந்த டெல்லியைச்சேர்ந்த பெண்ணின் மேல் பலருக்கும் ஒரு -- இருக்க , தானும் அந்தப்போட்டியில் முன்னிலை வகிப்பதாக அவளைப்பார்க்கும் போதெல்லாம் காட்டிக்கொள்வார். 

பேசுவது இருவருக்கும் ஒரே மொழி என்பதால் இவர் விடும் வாய் நீர் எங்களுக்கு தெரியாமலும் , அவர் சென்றப்பிறகு அவள் சொல்லக்கேட்டு சிரித்தப்படியே நகர்வோம்.

அன்று , அலுவலகத்தில் வந்து தனக்கான ஷவரை எடுத்தவர்(அப்படித்தான் சொல்வார்!  ) , ஃப்ரெஷ்ஷாகி தலையில் ஒரு தொப்பியுடன் வந்தார்.  

எப்போதும் குழந்தைகளிடம் வம்பிழுப்பார் அவருக்குப்பிடித்தமான பொழுதுபோக்கும் அதுவே  , ஆனால் டெல்லிப்பெண் அமர்ந்திருப்பதைக்கண்டவர் நேராக அவளிடம் சென்று மிக சுவாரஸ்யமாக தன்னையே மறந்த நிலையில் பேச ஆரம்பித்து விட்டார்.

விளையாட்டு மும்முரத்தில் எப்போதும் அவரைத்துரத்திப்பிடித்து விளையாடும் என் மகன் அன்றும் அவர் பின்னேப்போய் பே என்றிட பேச்சில் லயித்திருந்தவர் கண்டுக்கொள்ளவில்லை.

பொறுமையிழந்தவன் அவரது கவனத்தை ஈர்க்க , தலையில் இருந்த கேப்பைத் தூக்கிக்கொண்டு ஓட , அதிர்ச்சியில் சரேலென்று திரும்பினார்.
அப்போதுதான் நாங்களும் கவனிக்க அவரது தலை வழுவழுவென மின்னியப்படி இருந்தது.இத்தனை நாளாக அவர் தலைக்கு விக் வைத்து தெரியாமல் சமாலித்திருக்கிறார் என்று உணரவே சற்று காலத்தை எங்களது மூளை உள் வாங்க நேரம் பிடித்தது . அதற்குள் என் மகன் அனரது தொப்பியுடன் அகப்படாமல் ஊர்கோலம் போய்க் கொண்டிருந்தான் .

வந்ததே கோபம் அவருக்கு , அதுவரை ஆசையாகக்கொஞ்சிய வேகமாக துரத்திப்பிடித்து அவரது தொப்பியைப்பெற்று மீண்டும் தன் தலையை மறைக்கவும் , சுற்றியிருந்த பெண்கள் சிரித்து அடங்கவும் சரியாக இருந்தது.
என்ன செய்வதென்று அறியாமல் , மகனை துரத்தியப்படியே சிரிப்பை சிரமப்பட்டு அடக்கியவள் , திட்டிக்கொண்டே அவனைப்பிடித்தேன்.

திஸ் இஸ் டூ மச் ..ஐ டிண்டிட் எக்ஸ்பெக்ட் திஸ் என்றப்படியே அவரது ப்ளாட்டிற்கு நகர , மன்னிப்பும் கேட்டுக்கொண்டேன் !
அவர் நகர்ந்ததும் நான்  மகனைக்கண்டித்தாலும் , அவரை எண்ணி   பார்க்க பரிதாபமாக இருந்தது , இத்தனை நாளாகப் பொருத்தமான விக்(wig) குடன் மிகவும் கம்பீரமாக வலம் வந்தவர் , அன்று மிக வருத்தப்பட்டு விட்டாரே என்று !!

15 வருடங்கள் கடந்திருந்தாலும் நினைவில் நிழலாடும் இந்த சம்பவம் , ஏனோ டாக்டரிடம் ஏதும் சொல்லாமலும் வர வைத்தது .....

No comments:

Post a Comment